Całość tekstu na s. 1: „Kochana Lulu, | Dlaczego takaś smutna i niedobrey | miny? | Czemu iesteś humoru niegrzeczney | dziewczyny? | Dlaczego w mieyscu śmieszney twa | buzia iest krzywa | Czyli Cię oparzyła niedobra pokrzy - | wa. | Czyli cię po mnie sądząc znudzi: | ta fizyka Ach nie, to Pantalion ta nudna | Muzyka. _ | Nie gnieway się na nią moja dro: | ga Lulu | Móy ty w tym momencie nieznośny | Krzywulu.”

Całość tekstu na s. 2: „ Wypogódź twarz twoią, roześmiey | się mile. | A pocieszysz niezmiernie twą | dobrę Emilę. | Bo iey iest przykro żeś ty taka | krzywa. | I myśli: „Niechże iuż wiecey | ona nie grywa | „Kiedy ma byłaś tak smutna | przy owey Muzyce | „Jak ia prawie zawsze przy | Arytmetyce. | Roześmiey się więc Lulu i po: | wiesz z szczerością | „Jużem się na zawsze pożegna: | ła z złością._”

Całość tekstu na s. 4: „A Mademoiselle | Louise Linde”; adnotacja ołówkiem inną ręką: „Autograf Emilji | Szopenówny siostry | mistrza Fryderyka | wiersz do przyjaciółki | Ludwiki Linde córki | S. B. Lindego autora słownika.”; niżej adnotacja ołówkiem inną ręką: „ Brandt C.”