Zapowiedź dodatku znajduje się na s. 53 czasopisma. Egzemplarz czasopisma z suplementem dostępny online: https://archive.org/details/revueetgazettemu1844pari/page/52/mode/2up

Adnotacja na autografie nawiązuje do łacińskiej inskrypcji i towarzyszącemu jej zapisowi muzycznemu fragmentu chorału gregoriańskiego, umieszczonych w 1814 roku na grobowcu Haydna na cmentarzu Hundsturmer Friedhof w Wiedniu, z inicjatywy Neukomma. Nagrobek Haydna jest jedynym zachowanym pomnikiem na cmentarzu Hundsturmer Friedhof, który w 1926 roku został przekształcony w Haydnpark. Doczesne szczątki Haydna zostały ekshumowane i w 1820 roku przewiezione do Eisenstadt.

Kanon enigmatyczny (canon aenigmaticus) – zagadka muzyczna wymagająca odgadnięcia miejsca wejść poszczególnych głosów oraz rodzaju technik kontrapunktycznych. Haydn jest wymieniany jako jeden z mistrzów tego rodzaju kompozycji.

Faksymile zostało opublikowane jako dodatek do artykułu Paula Smitha „HISTOIRE D’UN CHEF D’OEUVRE. MONTANO ET STÉPHANIE” zamieszczonego na s. 494-495 czasopisma. Egzemplarz czasopisma dostępny online: https://archive.org/details/revueetgazettemu18418pari/page/492/mode/2up/search/7+Janvier+1841

Tekst dedykacji nawiązuje do polemiki między Bertonem a Stendhalem, zawartej w artykule „Beaux-Arts. De la musique mécanique et de la musique philosophique”, opublikowanym w: „L'Abeille”, Tome 3, n°30, 01/01/1821, łącznie z listem Bertona do Boiledieu. „List do słynnego kompozytora francuskiego” jest wezwaniem do zachowania tradycji oraz sprzeciwu wobec błędów nowego stylu operowego związanego z twórczością G. Rossiniego.

Autograf Sonaty kV 381 nie zachował się. Jego fragmenty są znane z kilku egzemplarzy faksymile wydanych w I poł. XIX w. Według Neue Mozart Ausgabe (NMA IX/24/t. 1-2 Works for two Pianos, Works for Piano Four Hands, Critical Report, s. 176, 177) strona zawierająca głos drugiego fortepianu była w autografie zapisana na rewersie trzeciej karty, pierwszego fortepianu ‒ na awersie czwartej. Tekst muzyczny odtworzony w faksymile znakomicie uzupełnia wiedzę o autografie, dzięki tym 2 stronom drugi ustęp Sonaty okazał się kompletny w zakresie partii pierwszego fortepianu i prawie kompletny w zakresie partii drugiego fortepianu, a zawartość muzyczna całości autografu stała się dostępna w ilości 7 spośród 12 zapisanych stron.

Na s. 343 „Revue et Gazette musicale de Paris” nr 39 z 25 września 1836 roku znajduje się informacja : „MM. les abonnés recevront, avec le présent numéro : Air de ballet des Huguenots en rondo brillant, par J. Herz ; No 1. Les Baigneuses, et un fac simile de l’écriture de W.-A. Mozart”. Faksymile stanowi dopełnienie artykułu autorstwa Josepha Mainzera, „Reisebericht” zamieszczonego na s. 335-338 czasopisma.

Dodatek do RGM zawierający faksymile Sonaty Mozarta jest rzadki, obecnie znane są - oprócz egzemplarza z MFC - egzemplarz z Bayerische Stattsbibliothek (sygn. 2 Mus.th. 417‒3, dostęp online: nbn:de:bvb:12-bsb10497440-8) oraz egzemplarz wtórnie dołączony do publikacji „Trente-cinq cadences pour le Piano-Forté, composées par W. A. Mozart et se rapportant à ses concertos”, Paryż, Charenton, 1804 (Bibliotheque nationale de France, sygn. D 8553) [por. J. Rink 2017].

W spisie treści III tomu „Revue et Gazette musicale de Paris”, w rubryce „PLANCHES ET MUSIQUE”, „Fac Simile de l’Ecriture de W. A. Mozart” zaanonsowane jest jako Suplement do numeru 36; w egzemplarzu z kolekcji Bayerische Stattsbibliothek numer „36” jest obecnie odręcznie wykreślony, obok wpisano „39”.

Jacques Fromentalal. Halevy, adresat dedykacji autografu, był uczniem Luigi Cherubiniego.

Faksymile jest dodatkiem do artykułu autorstwa Jacquesa Fromentala. Halevy’ego, „Des Canons de M. Cherubini” zamieszczonego a stronie tytułowej [75] „Gazette Musicale de Paris” z 9 marca 1834 roku: „Les trois canons de M. Chérubini dont le fac simile est joint au numéro de ce jour sont tirés d’un recueil de canons de ca composition, dont quelques uns sont gravés, beaucoup sont inédits, tous sont charmans. […] Ces canons ont été copiés par M. Cherubini, pour l'auteur de cet article, lequel a résisté long-temps aux instancesde l'éditeur de la Gazette musicale avant de consentir á ce qu'on en publiât un fac simile; mais M. Chérubini lui-même y ayant donné son approbation, il espère qu son lui pardonnera d'avair rendu public ce témoignangede l'amitié d'un grand homme”. Egzemplarz czasopisma z suplementem dostępny online: https://archive.org/details/gazettemusicaled18341pari/page/74/mode/2up