Zapis słowno-nutowy na k. 1r, 2r, 3r-v, zawiera notatki dotyczące teorii muzyki.

Na k. 1r zestawienie trybu durowego i molowego w tonacjach jednoimiennych według układu całych tonów i półtonów, z wyliczeniami: na 6 pięciolinii dla trybu durowego, kolejno: adn. „tierce majeur”; zapis nutowy współbrzmienia I i III stopnia (c1-e1); zapis dotyczący rozpiętości współbrzmienia pomiędzy I i III stopniem „2 toni” [całe tony]; zapis nutowy gamy C-dur z adn. powyżej „gamme majeur”, nad dźwiękiem e¹ ozn. „3”; znak równości „=”, cyfrowe przedstawienie układu całych tonów i półtonów „2 ½ 3 ½ = 6”; na 7 pięciolinii kolejno: adn. („tierce mineur"); "; zapis nutowy współbrzmienia I i III stopnia (c¹-es¹); zapis dotyczący rozpiętości współbrzmienia pomiędzy I i III stopniem „1 ½” [całych tonów], zapis nutowy gamy c-moll z adn. powyżej „g[amme] mineur”, nad dźwiękiem es¹ ozn. „3”;; znak równości „=”, cyfrowe przedstawienie układu całych tonów i półtonów „2 ½ 4 ½ = 6”. Pomiędzy pięciolinią 1 i 2 po lewej powtórzenie wyliczenia całych tonów i półtonów dla trybu durowego: „2 ½ 3 ½ [I] 6”, na 2 pięciolinii po prawej gama C-dur zanotowana dźwiękami enharmonicznymi: his¹cisis², disis², eis², fisis², gisis², aisis², his²”. Od pięciolinii 8 w dół, w kolumnie, zestawienie równoległych tonacji bemolowych od C-dur do Ges-dur w układzie: klucz wiolinowy + znaki przykluczowe (symbole graficzne); nazwa solmizacyjna tonacji według koła kwintowego: „ut | fa | si b | mi b | la b | re b | sol b”; znak równości „=”; nazwa solmizacyjna tonacji równoległej: „la | re | sol | ut | fa, | si b | mi b”. Na górnym marginesie k 1r dwukrotnie powtórzony znak „X”.
Na górnym marginesie nieczytelne notatki ołówkiem oraz adn. oł. „31948” w owalnej obwódce.

Na k. 2r w kolumnie, na pięcioliniach 2-8, zestawienie tonacji bemolowych od C-dur do Ges-dur w układzie: na górnym marginesie adn. dotycząca układu całych tonów i półtonów w gamie durowej „2 ½ 3 ½ | Majeurs”; na pięcioliniach 1-8 kolejno: nazwa solmizacyjna „ut | fa | si b | mi b | la b | re b | sol b”; gama zapisana nutami z bemolami przy poszczególnych dźwiękach (wykreślone bemole przed VIII stopniem); po podwójnej kresce taktowej I i IV stopień gamy zapisany nutami z bemolami przy poszczególnych dźwiękach; klucz wiolinowy + znaki przykluczowe (symbole graficzne); powtórzenie nazw solmizacyjnych tonacji; cyfra oznaczająca ilość bemoli: „[pusta przestrzeń] | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6”. Dla kolejnych tonacji koła kwintowego podana tylko (w kolumnie poniżej) ilość bemoli: „7 | 8 | 9 | 10 | 12 [!] | 2 [!]”. W dolnej części karty po lewej rozpoczęty, niedokończony spis tonacji równoległych: „ Maj | Min | ut | la | fa”.
W prawym górnym rogu adnotacja ołówkowa „A” w okrągłej obwódce.
W lewym górnym rogu adn. oł. „Chopin”. Na górnym marginesie nieczytelne notatki ołówkiem oraz adn. oł. „31948” w owalnej obwódce.

Na k. 3r na pierwszej pięciolinii układ całych tonów i półtonów dla trybu durowego: „2 ½ 3 ½”. Na trzeciej pięciolinii klucz wiolinowy, dźwięk f² i jego enharmoniczny odpowiednik eis². Na pięcioliniach 4-10, w kolumnie, zestawienie tonacji krzyżykowych w układzie: nazwa solmizacyjna tonacji według koła kwintowego: „ut | sol | re | la | mi | si | fa#”; gama zapisana nutami z krzyżykami przy poszczególnych dźwiękach; po kresce taktowej I i IV stopień gamy zapisany nutami z krzyżykami przy poszczególnych dźwiękach; klucz wiolinowy + znaki przykluczowe (symbole graficzne); powtórzenie nazw solmizacyjnych tonacji; cyfra oznaczająca ilość krzyżyków: „[pusta przestrzeń] | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6”. Poniżej po lewej w kolumnie wymienione dźwięki, które podlegają podwyższeniu w poszczególnych tonacjach: nazwa solmizacyjna „ut | sol | re | la | mi | si | fa dièze [wł. dièse]”; „fa | fa ut | fa ut sol | fa ut sol re | fa ut sol re la | fa ut sol re la mi”, po prawej zaplamienia atramentowe.
Na górnym marginesie nieczytelne notatki ołówkiem oraz adn. oł. „31947” w owalnej obwódce.

Na k. 3v tekst zanotowany w odwrotnym kierunku względem krawędzi górnej i dolnej. Na górnym marginesie adn. „relatives | maj | min”. Na pięcioliniach 1-7 zestawienie równoległych tonacji krzyżykowych od C-dur do Fis-dur w formule: klucz wiolinowy + znaki przykluczowe (symbole graficzne); nazwa solmizacyjna tonacji według koła kwintowego: „ut | sol | re | la | mi | si | fa#”, po przedłużonej kresce taktowej znak równości „=”,nazwa solmizacyjna tonacji równoległej: „la | mi | si | fa# | ut# | sol# | re#”, przedłużona kreska taktowa.
W lewym górnym rogu (względem zapisu) adn. oł. „TC”.

K. 1v i 2v poliniowane, niezapisane, z przebiciami atramentowymi.